ငါနဲ႔နင္

ငါ
အၾကိမ္အၾကိမ္
အႏိုင္ယူခဲ့လဲ
နင္
အခါခါ
အေလ်ာ့ေပးခဲ့တယ္  ။

ငါ
အျမဲတမ္း
မွားခဲ့လဲ
နင္
ထာ၀ရ
ျပင္ဆင္ေပးခဲ့တယ္ ။

ငါ
စာနာျခင္းကင္းတဲ့
စကားလံုးနဲ႔ တိုက္ခိုက္တိုင္း
နင္
မာယာကင္းတဲ့
ႏွလံုးသားနဲ႔
ခုခံ စာနာ နားလည္ေပးတတ္တယ္  ။

ငါ
အတၱ၀တ္ရံုနဲ႔
ကခုန္တဲ့ပြဲတိုင္း
နင္
ျဖဴစင္တဲ့ စိတ္ထားလွလွ
ကာလကာေလးနဲ႔
အေမွာင္မဖံုးေအာင္ ျခံဳလြမ္းေပးခဲ့တယ္ ။

ငါ
ဒဏ္ရာေတြနဲ႔
ခရီးဆက္တဲ့ ညတိုင္း
နင္
ေဖးမျခင္းျခင္းလက္တစ္စံုနဲ႔
အၾကင္နာမီးအိမ္ေလးကိုင္ျပီး လမ္းျပေပးခဲ့တယ္ ။

ငါ
သာယာမႈ႔ အေပါင္း
မေကာင္းမႈ႔မွာ ေမြ႔ေပ်ာ္မယ္ ၾကံတိုင္း
နင္
အေမတစ္ေယာက္လို
ေခါင္းေလး ပြတ္သတ္ျပီး
ရာဇ၀င္ထဲက လူမိုက္ဇတ္သိမ္း ပံုျပင္ေလးေတြ ေျပာျပတတ္တယ္ ။

ငါ

  ခ်ိဳသကာေတြဆမ္း
 ဘီယာရဲ့ ရင္၀မွာ ေဘာ္ဒါေတြရဲ့
 ဟန္ေဆာင္ျပံဳးေတြ ဧည့္ခံတဲ့ပြဲမွာ ေပ်ာ္ေနတုန္း
 နင္
 အထီးက်န္ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ
အေဖာ္မဲ့စြာငိုေနရင္း
အိမ္အျပန္အခန္း၀မွာေတာ့ အျပံဳးေလးနဲ႔ ၾကိဳဆိုတတ္တယ္ေနာ္ ။

ငါ
ခ်စ္မိခဲ့သည္
မခ်စ္တတ္ေသးပါ
ငါ
ေျခေထာက္ရွိသည္
မေလွ်ာက္တတ္ေသးပါ
အရာရာ ငါ့ဘ၀က
အျပစ္ေတြကို အခ်စ္နဲ႔ ေဆးေၾကာတတ္တဲ့
နင္
မေကာင္းမႈ႔ေတြကိုဖယ္
ေကာင္းမႈ႔ ကုသိုလ္ေတြယူတတ္ေအာင္သင္ေပးတဲ့
နင္
ငါနဲ႔နင္
နင္နဲ႔ငါ
ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္
မခြဲႏိုင္ပါ