အခ်စ္ ဆံုး

ငါဟာမင္းရဲ့ အခ်စ္ဦး မဟုတ္ဘူးဆိုတာ

ရူးေနတဲ့သူေတာင္ သိပါတယ္

အခ်စ္ဦးမျဖစ္ခဲ႔ရလို႔

အလယ္တန္းဘ၀နဲ႔

မင္းရဲ့ အခ်စ္ေျခစစ္ပြဲကို၀င္ခဲ႔ေပမဲ့လဲ

အခ်စ္ေတာ္ေဟာင္း ေရာင္းရင္းမ်ားက

ေက်ာနံပါတ္ျပ

စီနီယာ ၀ါအရနဲ႔

ငါ့ရင္ကို ေလွာင္ျပံဳးမ်ားနဲ႔

ဇုန္ကန္ခံရလို႔

ပြဲစဥ္နားျပီး

ဒဏ္ရာ ဗလပြနဲ႔

ေဘးထြက္ထိုင္ခဲ႔ရသူပါ ။

ခ်စ္ဦး ခ်စ္လယ္ ျဖစ္ခြင့္မရေပမဲ႔လဲ

ဖူးစာေရးနတ္ရဲ့ မ်က္ႏွာသာေပးမႈ႔ေၾကာင့္

မင္းရဲ့ ခ်စ္ဆံုးျဖစ္ခြင့္ရလို႔

ရူးမတတ္ေပ်ာ္ခဲ့ဖူးပါတယ္

အဆံုးသတ္ရဲ့ အခ်စ္တစ္ခုမွာ

အိပ္ေပ်ာ္မယ္လုပ္တုန္း

ငါရခဲ့တာ မင္းရဲ့ အဆံုးသတ္အခ်စ္မဟုတ္ပဲ

ဆံုးပါးေနတဲ့အခ်စ္ဆိုတာ

မင္းအမူအရာေတြက

ငါ့ကို ေျခာက္လွန္႔လို႔

မင္းရဲ့ ဆံုးပါးေနတဲ႔ အခ်စ္နဲ႔အတူ

ငါ့ရဲ့ သံုးမရေတာ့တဲ့ ႏွလံုးသားကို

ေသာင္ျပင္ ေနပူပူမွာ

က်ီးထိုးထိုး ေခြးစားစား

လြင့္ပစ္လိုက္ပါျပီ  ။

(လြန္ခဲ႔ေသာ ၁၀ႏွစ္ေက်ာ္မွ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ကိုသက္အတြက္ အမွတ္တရေရးခဲ့ဖူးေသာ ကဗ်ာေလးကို ျပန္လည္တင္ျပပါသည္။)

လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္