တိုးတက္လာေသာ ကမၻာေလာကကို ရြာေလးတရြာကဲ့သို႔တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကေသာ ပညာရွင္မ်ားကို
ေလးစားအားက်မိပါရဲ့ဗ်ာ...တိုးတက္သမွ်တိုးတက္လာလွ်င္ကမာၻရြာမွတဆင့္ ရြာထဲမွ ေရေႏြးၾကမ္း၀ိုင္းေလးသကဲ့သို႔ လူအမ်ား၀ိုင္းဖြဲ႔စကားေျပာႏိုင္ေပလိမ့္မည္။
ကြ်န္ေတာ္သည္လည္း ကမၻာရြာထဲမွလူသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရြာသားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို
မသိႏိုင္ပါဘူး(ေလ့လာအားနည္တာလဲပါပါတယ္)ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔အေၾကာင္းသူတို႔ရဲ့ ခ်စ္ခင္စရာအမူအက်င့္ေတြကိုမသိခဲ့ဘူးေပါ့။သို႔ေပမဲ့ ရြာရဲ့ တစိတ္တပိုင္း ဘေလာ့ဂ္ဂါ၀ိုင္းေလးဆီကိုေတာ့
၀ါသနာပါေသာေၾကာင့္မၾကာမၾကာေရာက္ျဖစ္ပါတယ္..ကိုယ္တိုင္က အျဖစ္မရွိေတာ့(ဘာဆိုဘာမွမတတ္ပါ) ကိုယ့္ထက္ေတာ္ ကိုယ့္ထက္တတ္တဲ့သူေတြရဲ့ အေရးအဖြဲ႔ တင္ျပပံု ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ သတင္းမွအစ ျပည့္စံုလြန္းလွတဲ့ ဘေလာ့ဂ္၀ိုင္းေလးဆီသို႔ အားလပ္တဲ့အခ်ိန္တိုင္းေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္....
ေရာက္ရွိတိုင္းမွာလဲ သူတို႔ရဲ့ စိတ္ထား ေစတနာနဲ႔ သေဘာသဘာ၀ ပင္ကိုစိတ္ရင္းမ်ားကို ေလ့လာ ခံစား ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္လာခဲ့ပါတယ္။
ပထမဆံုးကြ်န္ေတာ္ ဘေလ့ာဂ္ဂါတစ္ေယာက္ရဲ့ ခံစားခ်က္ကို စသိရတာကေတာ့
ကြ်န္ေတာ္႔အိမ္နီးနားမွာ ကဗ်ာေတြ စာေတြကို အြန္လႈိင္းမွာတင္တဲ့ မမတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္ သူ႔ကို သိတာၾကာေပမဲ့ အရမ္းေတာ့မရင္းႏွီးဘူးေပါ့ သူ႔ကို ၾကည့္လိုက္တိုင္းမွာ အိမ္အလုပ္ေတြမနားတမ္း အဆက္မျပတ္လုပ္ေနတာ ေတြ႔သလို သူ႔အားလပ္ခ်ိန္ေတြမွာေတာ့ ျပတင္းေပါက္ေဘးနားေလးမွာထိုင္ျပီး
တစံုတခုကိုၾကည့္ကာ(ေနာက္မွသိရတာက ေမာ္နီတာကို ၾကည့္ျခင္း) ျပံဳးလိုက္ အားပါးတရရီလိုက္ တခါတရံ မိႈင္ေထြးေလးေငးေနလိုက္နဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ကို ေမ႔ေနသလိုမ်ိဳးပါပဲ
တရက္ ကြ်န္ေတာ္အလုပ္သြားဖို႔ မမအိမ္ေရွ႕ကို ျဖတ္တုန္း တိုက္ဆိုင္စြာပဲ မမလဲ ေစ်းသြားဖို႔ထင္တယ္ အိမ္ထဲကအထြက္ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ လမ္းအတူတူေလွ်ာက္ျဖစ္တုန္း စကားေတြေျပာရင္ သိခ်င္စိတ္ကို မထိန္းႏိုင္ပဲ မမ ျပတင္းေပါက္ေဘးနားထိုင္ေနရင္ ဘာလို႔ ျပံဳးလိုက္ ရီလိုက္ျဖစ္ေနတာလဲ ေမးမိေတာ့ မမက သူငယ္ခ်င္းေတြအိမ္လိုက္လည္ျပီး စၾကေနာက္ၾကရင္းရီေနတာလို႔ေျပာေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ေတြးရခက္သြားတယ္ ျမင္ရတာေတာ့တစ္ေယာက္ထဲပါပဲ အင္းတစ္ခုခုေတာ့ လြဲေနျပီးလို႔ေတြးတုန္း
မမက အေတြးကိုသေဘာေပါက္သြားတယ္ထင္ပါတယ္ ဒီလိုကြဲ႔ မမေျပာတာက အြန္လႈိင္းက ေရးေဖာ္ေရးဖက္ေတြနဲ႔ စကားေျပာတာကို ေျပာတာပါတဲ့ ဒီလိုရွင္းျပမွပဲ ကြ်န္ေတာ္ငတံုးကသိေတာ့တယ္ ဒီလိုနဲ႔ စကာေတြးေျပာရင္ ကြ်န္ေတာ္က မမ၀က္ဆိုဒ္ေတာင္းေတာ့ မမက ကြ်န္ေတာ္ဖုန္းထဲကို ခ်က္ခ်င္းပဲ မက္ေဆ့ပို႔ေပးတယ္ ပါးစပ္နဲ႔ေျပာရင္ေမ့သြားမွာစိုးလို႔တဲ့ ဒီလိုနဲ႔ လမ္းခြဲ အလုပ္သြား အလုပ္ျပန္ျပီး ေရေတာင္မခ်ိဳးေတာ့ပဲ စက္ေရွ႕ထိုင္ျပီး ထိုမမရဲ့ဆိုဒ္ကို စပ္စုေတာ့တာပါပဲ...
ေအာ္ အေရးအသားေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ့ကမာၻေလးက ေတာ္ေတာ္စိတ္ၾကည္ႏူးဖို႔ေကာင္းတာပဲလို႔ မွတ္ခ်က္ခ်မိတယ္ မွတ္မွတ္ရရ ထိုေန႔က ကြ်န္ေတာ္ အလြန္းက်ဴတတ္ေသာ gtalkေတာင္မဖြင့္ျဖစ္ပါ
မမရဲ့ ဆိုဒ္မွတဆင္႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားဆိုဒ္ေတြကိုေလ့လာရင္ ရြာရဲ့တစိတ္တပိုင္း ဘေလာ့ဂ္ဂါ၀ိုင္းေလးသို႔ ၀င္ျဖစ္တယ္ေပါ့ေလ...ဒီလိုနဲ႔ မမနဲ႔လဲ အရင္ထက္ရင္ႏွီးလာေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါတစ္ေယာက္ရဲ့ စိတ္ထားနဲ႔ သီးခံစိတ္ အနစ္နာခံတတ္တဲ့စိတ္ေတြကို လက္ေတြ႔ ခံစားလာတတ္တာေပါ့ဗ်ာ။
ခံစားမိသမွ် ဘေလာ့ဂ္ဂါ အလွတရားေလးေတြႏွင့္ ေပးဆပ္ရျခင္းေလးေတြကို မေရးတတ္ ေရးတတ္နဲ႔ေရးၾကည့္မယ္ေနာ္
(၁)ကမၻာေပၚတြင္တန္ဖိုးအရွိဆံုးအရာကို အသံုးျပဳေနရသည္။ (အခ်ိန္)
(၂)ခႏၶာကိုယ္ရဲ့ အေရးအၾကီးဆံုးအစိတ္အပိုင္းကို အသံုးျပဳရျခင္း(ႏွလံုးသား) ကဗ်ာေတြ ရသေတြေရးတဲ့သူဆိုပိုဆိုးႏိုင္တယ္)
(၃)ပတ္၀န္းက်င္ကို အျမဲတမ္းေလးစားရေသာစိတ္(ကိုယ္ေရးေသာ စာသည္တဘက္သားအား ထိခိုက္မည့္အေရးအသားပါမည္စိုးေသာေၾကာင္႔)
( ၄)သည္းခံတတ္ေသာစိတ္(cboxသို႔မဟုတ္ ေကာ့မက္တြင္ တခါတရံလာဆဲလွ်င္သည္းခံခြင့္လြတ္ေပးရသည္ gtalkဖြင့္ျပီး စာေရးခ်ိန္ေနတြင္ ျပန္မေျပာလွ်င္လဲ ဆဲသြားေသာသူကို နားလည္ခြင့္လြတ္ရသည္။
(၅)တခ်ိန္းတည္းတြင္ အလုပ္ေလးငါးခုတျပိဳင္းတည္းလုပ္ရသည္။(လက္က စာရိုက္ျပီး ေခါင္းကစဥ္းစားရသည္ မ်က္လံုးက စာေတြမမွားဖို႔ လက္ကြက္ႏွင့္ ေမာ္နီတာမ်က္ႏွာျပင္ကိုၾကည့္ရသည္ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ အာရုံမပံ်လြင့္ေအာင္ စုစည္းထားရသည္)
(၆)ကူညီလိုေသာစိတ္(သူငယ္ခ်င္းမ်ား အကူအညီလိုလွ်င္တတ္ႏိုင္သည့္ဘက္မွ ဟိုေမးဒီေမးနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းရဲ့ အခက္အခဲကို ေျဖးရွင္းေပးတတ္ၾကသည္)
(ရ)စိတ္ထားအလြန္ႏူညံ့ျခင္း(စားေရးသူတိုင္းသည္ စိတ္ထားအလြန္ႏူးညံ့ေၾကာင္းကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ေျပာစရာမလိုေအာင္ အားလံုးသိထားျပီးပါပဲ အိမ္ေဘးက မမဆိုလွ်င္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေရးေသာ ကဗ်ာကို ဖတ္ျပီး မ်က္ရည္က်ေနသည္ကို ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ဖူးပါသည္)
(၈)ႏိုင္ငံတကာ မိတ္ေဆြေပါျခင္း( ကမၻာရြာထဲမွာေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြေလာက္ မိတ္ေဆြေပါတာမရွိေလာက္ဘူးထင္ပါတယ္)
(၉)အေတာ္ဆံုး စာဖိုမွဴးမ်ား(ဘေလာ့ဂ္ဂါမမေတြဆို မခ်က္တတ္တဲ့ စားေသာက္ဖြယ္မရွိသေလာက္ပါပဲ အဘယ့္ေၾကာင္႔ဆိုေသာ္ စားေသာက္ဆိုဒ္မ်ားကို ေန႔စဥ္သြားေရာက္ဖတ္ရႈ ခ်က္ျပဳတ္စားတတ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္)
(၁၀)အရာအားလံုးကို အေကာင္းျမင္တတ္သူမ်ား(ဘေလာ့ဂ္ဂါးသမားမ်ားသည္ ကိုယ္႔ဆိုဒ္တြင္လာဆဲသူကိုပင္ စိတ္မတို အေကာင္းျမင္ျပီး ငါ့ဆိုဒ္ကို သူလာျပီးစာလာဖတ္တာပဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔တတ္ၾကသည္ကို ကြ်န္ေတာ္လက္ေတြ႔ျမင္ဖူးပါသည္)
ကြ်န္ေတာ္ ေတြ႔ဖူးေသာ ၾကံဳဖူးေသာ မျမင္ဖူးေပမဲ့ သိေနေသာ ဘေလာ့ဂ္ဂါသမားမ်ားရဲ့ စိတ္ထားအလွႏွင့္ ဘ၀ သဘာ၀ေတြဟာ ေရးလို႔ကုန္မယ္မထင္ပါဘူး ကြ်န္ေတာ္ဆက္လက္ေရးသားခ်င္ေသးေပမဲ့ မဒပ္လြင္ျပင္က အိပ္ရန္အမ်ိဳးမ်ိဳး အခ်က္ေပးသံ ဖုန္းသံမ်ားကို အားနာမိေသာေၾကာင့္ ဒီေန႔ေတာ့ ဒီမွ်ပါပဲခင္ဗ်ာ။
ဘေလာ့ဂ္ဂါသမားအားလံုးကို ရိုေသေလးစား ခ်စ္ခင္လ်က္
လြင္ျပင္လႈိင္းငယ္
